Τηλέφωνο: (+30) 210 5203 804 ;

Ραντεβού: Δευ-Παρ: 9 πμ-6 μμ

ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

Επικοινωνηστε μαζι μας

Καλέστε μας σε κάθε περίπτωση που χρειάζεστε την Νομική Υποστήριξη ενός ειδικού.


Διευθυνση
Λομβάρδου 149-151, Αθήνα, 114 75
Εργασιμες Ωρες
Δευτέρα έως Παρασκευή: 09:00 - 18:00 Σάββατο-Κυριακή: Κλειστά
ΤΗΛΕΦΩΝΟ 210 5203 804

EMAILdiminaskostas@yahoo.gr

Ιατρικο Λαθος

Ο γιατρός κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του ευθύνεται για κάθε πράξη του.
Η ευθύνη αυτή διακρίνεται σε αστική, ποινική και πειθαρχική.
Η αστική ευθύνη του γιατρού προκύπτει από τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα και πηγάζει είτε από αυθαίρετη ιατρική πράξη, δηλαδή πράξη του γιατρού χωρίς γνώση και συναίνεση του ασθενούς, ή από ιατρικό σφάλμα, όταν οι ενέργειες του γιατρού είναι αντίθετες με τους γενικά παραδεκτούς κανόνες της ιατρικής επιστήμης.



Για να υπάρχει ποινική ευθύνη του γιατρού θα πρέπει να συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις:
  • α. Ο γιατρός όφειλε και μπορούσε να περιθάλψει τον ασθενή, αλλά δεν το έπραξε ή διενήργησε ιατρική πράξη πλημμελώς χωρίς την απαιτούμενη προσοχή ή διενήργησε ιατρική πράξη την οποία δεν έπρεπε να διενεργήσει, σύμφωνα με τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης.
  • β. Επήλθε επιβλαβές αποτέλεσμα για τη ζωή ή την υγεία του ασθενούς.
  • γ. Το αποτέλεσμα που επήλθε σχετίζεται αιτιωδώς με την ιατρική πράξη, δηλαδή το επιβλαβές αποτέλεσμα δε θα είχε επέλθει αν δεν υπήρχε η πράξη ή παράλειψη του γιατρού.
Τα συνηθέστερα εγκλήματα που τελούνται είναι η ανθρωποκτονία εξ αμελείας και η σωματική βλάβη εξ αμελείας. Η πειθαρχική ευθύνη απορρέει από την παράβαση των γενικών διατάξεων που αφορούν την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος.
Κατά των αποφάσεων των πειθαρχικών οργάνων υπάρχει δυνατότητα άσκησης έφεσης.
Όταν δεν πρόκειται για ιδιώτη γιατρό, αλλά για γιατρό δημόσιου θεραπευτηρίου, ο οποίος λειτουργεί ως όργανο του Δημοσίου, για τις παράνομες πράξεις ή παραλείψεις του ευθύνεται τόσο ο ίδιος όσο και το Δημόσιο. Με άλλα λόγια, ο ζημιωθείς μπορεί να στραφεί για να αποζημιωθεί τόσο κατά του ίδιου του υπαιτίου γιατρού όσο και κατά του Δημοσίου ή του νομικού προσώπου του εν λόγω θεραπευτηρίου (αστική ευθύνη δημοσίου).

ΑΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

Η Αστική Ιατρική ευθύνη ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία έχει αναδειχθεί σε καίριο πυλώνα του ευρωπαϊκού και αμερικανικού δικαίου. Έτσι και στην χώρα μας παρουσιάζεται αλματώδης αύξηση των αστικών δικών με αντικείμενο την ιατρική ευθύνη και επιδικάζονται μεγάλα χρηματικά ποσά στους ασθενείς ή στα οικεία τους πρόσωπα.
Πυρήνα της αστικής Ιατρικής ευθύνης αποτελεί η αποτυχημένη ιατρική πράξη, η οποία συνεπάγεται την επέλευση ζημίας στον ασθενή με την μορφή προσβολής υπέρτατων αγαθών όπως η ζωή του, η σωματική του ακεραιότητα, η υγεία του και εν γένει η προσωπικότητα του.



Η υπαιτιότητα του ιατρού

Κατά το άρθρο 24 του Α.Ν. 1565/1939 "περί κώδικος ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος", που διατηρήθηκε σε ισχύ κατά το άρθρο 47 ΕισΝΑΚ:
"ο ιατρός οφείλει να παρέχει με ζήλο, ευσυνειδησία και αφοσίωση την ιατρική του συνδρομή, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της ιατρικής επιστήμης και της κτηθείσας πείρας τηρώντας τις ισχύουσες διατάξεις για τη διαφύλαξη των ασθενών και την προστασία των υγιών".
Από το συνδυασμό της διάταξης αυτής με εκείνες των άρθρων 330, 652 και 914 ΑΚ, προκύπτει ότι ο ιατρός ευθύνεται σε αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη ο ασθενής πελάτης του από κάθε αμέλειά του, ακόμη και ελαφρά, αν κατά την εκτέλεση των ιατρικών του καθηκόντων, παρέβη την υποχρέωσή του να ενεργήσει σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της ιατρικής επιστήμης, επιδεικνύοντας τη δέουσα επιμέλεια, δηλαδή αυτή που αναμένεται από το μέσο εκπρόσωπο του κύκλου του.
Στην περίπτωση αυτή, ο ιατρός ευθύνεται στην καταβολή αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης του παθόντος ασθενούς.

Σύμφωνα επομένως με την έννοια της Ιατρικής Ευθύνης, ο ιατρός οφείλει-υποχρεούται να ενεργεί κατά την άσκηση του λειτουργήματος του, σύμφωνα με τους κανόνες της Ιατρικής Επιστήμης, τέχνης και δεοντολογίας και να προσφέρει τις υπηρεσίες του σύμφωνα με τις απαιτήσεις που ισχύουν την δεδομένη χρονική στιγμή ενός μέσου (μέσης ικανότητας) συνετού και επιμελή γιατρού αναλόγου ειδικότητας.
Το κριτήριο αυτό είναι αντικειμενικό, απαιτείται δηλαδή η επιμέλεια ενός μέσου γιατρού, ούτε για παράδειγμα ενός Καθηγητή Ιατρικής ούτε ενός ειδικευόμενου ιατρού. Τα ανωτέρω πλαίσια ευθύνης ισχύουν εκτός από τον ιατρό και για το νοσηλευτικό προσωπικό στον τομέα των καθηκόντων του.

Ιατρική ευθύνη για ιατρικό σφάλμα στην ουσία νοείται μόνο η αμέλεια. Έτσι οποιουδήποτε βαθμού σωματική βλάβη ακόμη και ανθρωποκτονία κρίνονται από αμέλεια και όχι δόλο.

Κατά συνέπεια πρέπει να συντρέχουν και να αποδεικνύονται τα εξής στοιχεία:

α) Η ύπαρξη καθήκοντος επιμέλειας στον γιατρό (νοσηλευτή κλπ) έναντι του ζημιωθέντος ασθενούς του, που πηγάζει από την σχέση γιατρού, νοσηλευτή και ασθενή.
β) Ότι το εν λόγω καθήκον παραβιάστηκε λόγω αμελούς συμπεριφοράς του γιατρού (πράξης ή παράλειψης).
γ) Ότι η παραβίαση του καθήκοντος που ο γιατρός (νοσηλευτής κλπ) όφειλε να επιδείξει προς τον ασθενή μπορούσε να προβλεφθεί από αυτόν και να αποφευχθεί.

Αντίθετα, ο ιατρός δεν ευθύνεται για τη ζημία που έπαθε ο ασθενής του, αν ενήργησε κατά τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης (lege artis) και, ειδικότερα, όπως θα ενεργούσε κάτω από τις ίδιες συνθήκες και περιστάσεις και έχοντας στη διάθεση του τα ίδια μέσα ένας συνετός και επιμελής ιατρός. Ιδιαίτερα θα ληφθεί υπόψη η συνδρομή ειδικότητας στο πρόσωπο του ιατρού, η οποία αποτελεί και το λόγο βαρύτερης ευθύνης του, αφού η προσφυγή στις υπηρεσίες του, με βαρύτερη οικονομική επιβάρυνση συνήθως του ασθενούς, γίνεται ακριβώς λόγω της ειδικότητας του αυτής.

Η ζημία ως προϋπόθεση αποζημίωσης.

Όταν η Ιατρική πράξη έχει ως συνέπεια την επέλευση ζημίας στον ασθενή και έχει αιτιώδη συνάφεια με την υπαίτια συμπεριφορά του γιατρού οφείλεται αποζημίωση.

Ως ζημία θεωρείται κάθε βλάβη που επέρχεται στα υλικά και άυλα αγαθά ενός ατόμου, βλάβη της υγείας του, της σωματικής του ακεραιότητας, της προσωπικής του ελευθερίας κλπ.

Διακρίνεται σε :

• περιουσιακή ζημία, δηλαδή σε ζημία σε αγαθά που έχουν οικονομική αξία και σε
• ηθική βλάβη δηλαδή σε ζημία που αφορά αγαθά που συνδέονται με την προσωπικότητα του ζημιωθέντος (υγεία, ελευθερία ακεραιότητα, ψυχική ταλαιπωρία κλπ).
Δικαιούχος της απαιτήσεως για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, είναι το πρόσωπο που αποτελεί φορέα του εκάστοτε εννόμου αγαθού που προσβλήθηκε.

Για την επιδίκαση της χρηματικής ικανοποίησης και τον προσδιορισμό του ύψους της, ο Δικαστής λαμβάνει υπόψη πέραν των πραγματικών γεγονότων, την έκταση της βλάβης του ζημιωθέντα, τον βαθμό του πταίσματος του ζημιώσαντος, την οικονομική και κοινωνική κατάσταση και των δύο, το τυχόν συντρέχον πταίσμα του παθόντος στην επέλευση της ζημίας, καθώς και συμπεριφορά του υπευθύνου μετά την αδικοπραξία.

Σε περίπτωση που η αδικοπραξία έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο του ασθενούς προβλέπεται η επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης στα μέλη της οικογένειας του θανόντος ασθενούς (σύζυγο, γονείς, τέκνα, αδέλφια κλπ) για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν λόγω του οικογενειακού τους δεσμού με αυτό.

Η περιουσιακή ζημία διακρίνεται περαιτέρω:

• σε θετική ζημία δηλαδή σε δαπάνες που προκάλεσε η υπαίτια ιατρική πράξη πχ νοσήλια, διαγνωστικές εξετάσεις, πρόσληψη οικιακής βοηθού για όσο καιρό ο παθών αδυνατούσε να επιμεληθεί τον εαυτό του και την οικία του κ.ο.κ..
• και σε αποθετική ή διαφυγόν κέρδος δηλαδή σε κάθε οικονομική παροχή που μπορούσε να αποκτήσει ο ζημιωθείς εάν δεν μεσολαβούσε η ζημιογόνος ιατρική πράξη πχ. αμοιβές από την επαγγελματική δραστηριότητα που ασκούσε αυτός πριν από την επέλευση ζημίας του, συνεπεία της υπαίτιας ιατρικής πράξης και που κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων θα ασκούσε εάν δεν είχε επέλθει αυτή και για όσο αδυνατούσε να εργαστεί.

Η αδικοπρακτική ευθύνη του ιατρού για ζημία που προκάλεσε σε ασθενή, κατά την παροχή σε αυτόν των ιατρικών υπηρεσιών του, ρυθμίζεται και από το άρθρο 8 του Ν. 2251/1994 "για την προστασία των καταναλωτών", όπως έχει αντικατασταθεί από το άρθρο 1 και 10 του Ν3587/2007, που καθιερώνει νόθο αντικειμενική ευθύνη για τον υπαίτιο ιατρό, αφού και αυτός παρέχει τις ιατρικές υπηρεσίες του κατά τρόπο ανεξάρτητο, δηλαδή δεν υπόκειται σε συγκεκριμένες υποδείξεις ή οδηγίες του ασθενούς, αλλά καθορίζει ο ίδιος τον τρόπο της παροχής των υπηρεσιών του.
Κατά τις ως άνω διατάξεις
«ο παρέχων υπηρεσίες ευθύνεται για κάθε περιουσιακή ζημία ή ηθική βλάβη που προκάλεσε παράνομα και υπαίτια με πράξη ή παράλειψη του κατά την παροχή αυτών στον καταναλωτή»
και αυτός επίσης φέρει το βάρος της απόδειξης της έλλειψης παρανομίας και υπαιτιότητας του.
Κατά συνέπεια βασική προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της ζημίας του ασθενή ως καταναλωτή ιατρικών υπηρεσιών, είναι αυτές να του παρέχονται από τον ιατρό στα πλαίσια ανεξάρτητης επαγγελματικής δραστηριότητας, διαφορετικά δεν τυγχάνει προστασίας της ως άνω διάταξης. Δεύτερη αναγκαία προϋπόθεση είναι η νόμιμη άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος, η οποία στερεί την εν λόγω προστασία σε περιπτώσεις παρεχόμενων ιατρικών υπηρεσιών που πραγματοποιούνται χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα ή χάριν εξυπηρετήσεως.

Η προστασία του ασθενή ως καταναλωτή επεκτείνεται και σε κάθε ζημία του από την παραγωγή και την χρήση ελαττωματικών υγειονομικών αγαθών, που συναρτώνται άμεσα με την αποτελεσματικότητα των ιατρικών υπηρεσιών όπως οδοντιατρικά εμφυτεύματα, φαρμακευτικά σκευάσματα κλπ.
Ο ζημιωθείς ασθενής φέρει το βάρος να αποδείξει την παροχή των υπηρεσιών, τη ζημία του και τον αιτιώδη σύνδεσμο της ζημίας με την εν γένει παροχή των υπηρεσιών, όχι όμως και τη συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη που επέφερε το ζημιογόνο αποτέλεσμα. Ενώ ο παρέχων τις υπηρεσίες ιατρός, προκειμένου να απαλλαγεί από την ευθύνη, πρέπει να αποδείξει είτε την ανυπαρξία παράνομης και υπαίτιας πράξης του, είτε την έλλειψη αιτιώδους συνδέσμου της ζημίας με την παράνομη και υπαίτια πράξη του, είτε τη συνδρομή κάποιου λόγου επαγόμενου την άρση ή τη μείωση της ευθύνης του.
Σε περίπτωση δε ύπαρξης συμβατικής σχέσης παροχής ιατρικών υπηρεσιών μεταξύ ιατρού και ασθενή και θεμελίωσης ιατρικής ευθύνης λόγω αδικοπραξίας, μπορεί να θεμελιώνεται παράλληλα η σχετική υποχρέωση αποζημίωσης και στις διατάξεις των άρθρων 648, 652 και 676 ΑΚ ως ελλιπής ή πλημμελής εκπλήρωση της αντίστοιχης συμβατικής ενοχής.

Η έννοια της πρόστησης στην ιατρική ευθύνη

Σύμφωνα με το άρθρο 922 ΑΚ
«ο κύριος ή ο προστήσας κάποιον άλλο σε μία υπηρεσία ευθύνεται για την ζημία που ο προστηθείς προξένησε σε τρίτον παράνομα κατά την υπηρεσία του».

Έτσι σε περίπτωση πρόκλησης σωματικής βλάβης προσώπου από αδικοπρακτική συμπεριφορά του προστηθέντος, η ευθύνη του προστήσαντος προς αποκατάσταση της ζημίας και της τυχόν ηθικής βλάβης του πιο πάνω προσώπου προϋποθέτει:
α) σχέση πρόστησης,
β) παράνομη και υπαίτια (άρα και αμελή) συμπεριφορά του προστηθέντος, τελούσα σε πρόσφορο αιτιώδη σύνδεσμο με την επέλευση της βλάβης και
γ) εσωτερική αιτιώδη σχέση μεταξύ της εν λόγω συμπεριφοράς και της εκτέλεσης της ανατεθειμένης στον προστηθέντα υπηρεσίας, δηλαδή όταν η ως άνω συμπεριφορά δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την δεύτερη.

Βασικό χαρακτηριστικό της σχέσης πρόστησης είναι, ότι η υπηρεσία που ανατίθεται από τον προστήσαντα στον προστηθέντα, πρέπει να βασίζεται στην βούληση ή την κατόπιν επελθούσα έγκριση του προστήσαντος, ανεξάρτητα αν η σχέση αυτή είναι νόμιμη ή παράνομη, διαρκής ή ευκαιριακή, αμειβόμενη ή μη.

Σύμφωνα με την αρχή της επιχειρηματικής ευθύνης, οι ιδιωτικές κλινικές στις οποίες παρέχει τις υπηρεσίες του ο γιατρός (νοσηλευτής κλπ), καθίστανται υπεύθυνες, αλληλέγγυα με τον γιατρό, για την ζημία που προξένησε παράνομα στον ασθενή ενάγοντα, ο γιατρός (νοσηλευτής κλπ) κατά την υπηρεσία του.
Στις περιπτώσεις αυτές έχουμε γνήσια αντικειμενική ευθύνη, που βασίζεται στο γεγονός ότι οι υπηρεσίες του προστηθέντος ωφελούν τον προστήσαντα και την εν γένει επιχειρηματική του δραστηριότητα και κατά συνέπεια ο τελευταίος, δέον όπως ευθύνεται για τον κίνδυνο από τις πράξεις ή παραλείψεις του πρώτου.

ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Η αστική ευθύνη του Δημοσίου συνίσταται στην υποχρέωση του Δημοσίου ή των νομικών προσώπων δημοσίου Δικαίου να αποκαθιστούν τις ζημίες που προκαλούν οι παράνομες πράξεις, παραλείψεις ή υλικές ενέργειες των οργάνων τους, σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που τάσσουν οι διατάξεις των άρθρων 105-106 Εισ ΝΑΚ.
Η θεσμική αυτή αναγνώριση της ως άνω υποχρέωσης του Δημοσίου και των ΝΠΔΔ, προήλθε από την ανάγκη αναγνώρισης του πρωταρχικού ρόλου της αστικής ευθύνης του Δημοσίου για την αρχή της νομιμότητας και του Κράτους Δικαίου.

Η αστική ευθύνη του Δημοσίου βασίζεται στην Αρχή του Κράτους Δικαίου και ειδικότερα στην αρχή της νομιμότητας που πρέπει να διέπει την λειτουργία των οργάνων του, αλλά και στην συνταγματική επιταγή τόσο για πλήρη και αποτελεσματική δικαστική προστασία (άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος) όσο και για ισότητα κυρίως ενώπιον των δημοσίων βαρών (άρθρο 4 του Συντάγματος).
Κατά συνέπεια κρίνεται αντισυνταγματική η τυχόν κατάργηση ή ο περιορισμός των διατάξεων των άρθρων 105-106 ΕισΝΑΚ απέναντι στην υποχρέωση αποζημίωσης των πολιτών λόγω παράνομης συμπεριφοράς των οργάνων του.Η Αστική Ευθύνη του Δημοσίου για πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του βασίζεται στις διατάξεις των άρθρων 104-106 ΕισΝΑΚ.
Mε τις ανωτέρω διατάξεις θεμελιώνεται αδικοπρακτική ευθύνη του Δημοσίου για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη ο ασθενής, αντίστοιχη με την διάταξη του άρθρου 914 ΑΚ, που όμως υπερέχει έναντι της τελευταίας ως ειδικότερης και ως αντικειμενικής, δηλαδή ανεξάρτητης της υπαιτιότητας του ζημιώσαντα.

Βάσει των ανωτέρω διατάξεων για την στοιχειοθέτηση ευθύνης στα δημοσίων νοσηλευτικών ιδρυμάτων για αποζημίωση πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά τρεις βασικές προϋποθέσεις: • Ύπαρξη παράνομης πράξης ή παράλειψης ή υλικής ενέργειας, τελούμενη από τα όργανα των δημοσίων θεραπευτηρίων στο πλαίσιο των καθηκόντων τους.
• Πρόκληση ζημίας, που συνεπάγεται οποιαδήποτε βλάβη στην υγεία του ασθενούς σωματική ή ψυχική.
• Ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράνομης πράξης, παράλειψης ή υλικής ενέργειας των οργάνων του Δημοσίου και του ζημιογόνου αποτελέσματος.

Η αστική ευθύνη των δημοσίων νοσηλευτικών ιδρυμάτων στα πλαίσια της παροχής υπηρεσιών υγείας, πηγάζει από την βλάβη που προκλήθηκε στον ασθενή κατά την παραμονή του σε αυτά από την διενέργεια ενεργειών ή παραλείψεων του ιατρικού και του λοιπού νοσηλευτικού προσωπικού, στο οποίο περιλαμβάνεται και το τεχνικό προσωπικό των νοσοκομείων, το οποίο ευθύνεται για την συντήρηση του νοσοκομειακού εξοπλισμού αλλά και το λοιπό βοηθητικό προσωπικό.

Η υποχρέωση ενημέρωσης του ασθενή

Το άρθρο 11 παρ 1 του ΚΙΔ επιτάσσει την αρχή της αληθείας και της καταλληλότητας στην ενημέρωση του ασθενούς και ορίζει ότι:
« ο ιατρός οφείλει να ενημερώνει πλήρως και κατανοητά τον ασθενή για την πραγματική κατάσταση της υγείας του, το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα της προτεινόμενης ιατρικής πράξης, τις συνέπειες και τους ενδεχόμενους κινδύνους ή επιπλοκές από την εκτέλεση της, τις εναλλακτικές προτάσεις, καθώς και για τον πιθανό χρόνο αποκατάστασης, έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί να σχηματίζει πλήρη εικόνα των ιατρικών, κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων και συνεπειών της κατάστασης του και να προχωρεί ανάλογα στη λήψη αποφάσεων ».

Η μη τήρηση των ως άνω αρχών με αποτέλεσμα την εσφαλμένη απόφαση του ασθενούς και την επέλευση ζημίας εξαιτίας της απόφασης αυτής, μπορεί να στοιχειοθετήσει τόσο αστική σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 914 επ. Α.Κ, όσο και πειθαρχική ευθύνη του γιατρού. Το δικαίωμα ενημέρωσης εξασφαλίζει στον ασθενή τον μέγιστο βαθμό επιλογής, επιλογή, η οποία αποτελεί αναπόστατη πτυχή του δικαιώματος της προσωπικότητας που προβλέπεται από την διάταξη του άρθρου 57 του ΑΚ.

Η Συναίνεση του Ασθενή

Σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ.1 του ΚΙΔ « ο ιατρός δεν επιτρέπεται να προβεί στην εκτέλεση οποιασδήποτε ιατρικής πράξης, χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του ασθενή», η οποία σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ. 2 του ιδίου κώδικα παρέχεται μετά από «πλήρη, σαφή και κατανοητή ενημέρωση». Κατά συνέπεια η διενέργεια ιατρικής πράξης νομιμοποιείται υπό την προϋπόθεση της προηγούμενης συναίνεσης του ενημερωμένου ασθενούς. Σε περίπτωση δε που αποδειχθεί ότι η συναίνεση αποτελεί προϊόν πλάνης, απάτης, απειλής ή αντίκειται στον νόμο ή τα χρηστά ήθη χάνει την ισχύ της.

Ποινική ευθύνη ιατρών

Με κριτήριο την βαρύτητα της ποινής που απειλείται και την διάκριση των εγκλημάτων σε κακουργήματα, πλημμελήματα και πταίσματα, η ανθρωποκτονία από αμέλεια (302 ΠΚ) και η σωματική βλάβη από αμέλεια (314 ΠΚ) που απαντώνται κατά κανόνα στις περιπτώσεις Ιατρικής Ευθύνης, κατατάσσονται στα πλημμελήματα, για τα οποία απειλείται από τον νόμο φυλάκιση ή χρηματική ποινή.
Η πλειονότητα δε των υποθέσεων Ιατρικής Ευθύνης που οδηγούνται στα Ποινικά Δικαστήρια αφορούν εγκλήματα κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας και διακρίνονται περαιτέρω: • σε εγκλήματα βλάβης (ανθρωποκτονία από αμέλεια άρθρο 302ΠΚ, άμβλωση άρθρο 304 ΠΚ, απλή σωματική βλάβη άρθρο 308 ΠΚ, επικίνδυνη σωματική βλάβη άρθρο 309 ΠΚ ή βαριά σωματική βλάβη άρθρο 310ΠΚ)
• και σε εγκλήματα διακινδύνευσης, δηλαδή σε εγκλήματα που η αντικειμενική τους υπόσταση, συνίσταται στην επέλευση κινδύνου εξαιτίας της συμπεριφοράς του δράστη ( έκθεση άρθρο 306 ΠΚ).

Επίσης πολλά από αυτά τελούνται με παράλειψη, όταν δηλαδή ο γιατρός παραλείπει να αποτρέψει το αξιόποινο αποτέλεσμα, αν και έχει ιδιαίτερη νομική υποχρέωση που πηγάζει από το λειτούργημα του και την σχέση ιατρού - ασθενούς. Προστατευόμενο έννομο αγαθό σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις είναι το υπέρτατο αγαθό της ζωής του ατόμου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η ποινική ευθύνη του ιατρού, λειτουργεί ανεξάρτητα από την τυχόν αστική ευθύνη του, γεγονός που συναντάται κυρίως στις περιπτώσεις, που ο γιατρός παρέχει τις υπηρεσίες του σε δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα, το οποίο και υποχρεούται στην αστική αποζημίωση του ασθενούς.

Ανθρωποκτονία από αμέλεια-Σωματική βλάβη από αμέλεια ιατρού.

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 28 και 302 ΠΚ, που εφαρμόζονται ανάλογα και στην απόδοση ποινικής ευθύνης σε ιατρό σε περίπτωση της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, προκύπτει ότι για τη θεμελίωση του προβλεπόμενου από αυτές πλημμελήματος, απαιτείται η ενέργεια ή παράλειψη του γιατρού να έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο του ασθενή και το αποτέλεσμα αυτό να οφείλεται σε παράβαση από τον ιατρό των κοινώς αναγνωρισμένων κανόνων της ιατρικής επιστήμης, και του αντικειμενικώς επιβαλλόμενου καθήκοντος επιμέλειας.
Στη νομολογία του Αρείου Πάγου γίνεται δεκτό σχετικά με την ευθύνη του ιατρού για ανθρωποκτονία από αμέλεια, ότι υπάρχει στις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες το αποτέλεσμα οφείλεται σε παράβαση από τον ιατρό των κοινώς αναγνωρισμένων κανόνων της επιστήμης, για τους οποίους δεν μπορεί να γεννηθεί αμφισβήτηση και η ενέργεια του γιατρού δεν ήταν σύμφωνη με το αντικειμενικώς επιβαλλόμενο καθήκον επιμέλειας.
Επομένως θα πρέπει για την στοιχειοθέτηση της ευθύνης του γιατρού να εξετάζεται, εάν αυτός τήρησε ή όχι στην συγκεκριμένη περίπτωση τα αντικειμενικά αποδεκτά στον χώρο της ιατρικής επιστήμης, να έχει προηγουμένως προβεί σε ενημέρωση του ασθενούς σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 11 του ΚΙΔ και να του έχει δοθεί η απαιτούμενη συναίνεση από τον ασθενή για την διενέργεια της συγκεκριμένης πράξης.

Και στην σωματική βλάβη από αμέλεια που προβλέπεται από το άρθρο 314 του ΠΚ και αποτελεί μία από τις συνηθέστερες περιπτώσεις απόδοσης Ιατρικής Ποινικής Ευθύνης και συνίσταται στην πρόκληση εκ μέρους του γιατρού σωματικής κάκωσης ή βλάβης της υγείας του ασθενούς του, απαιτείται η ανάλογη συνδρομή των ανωτέρω προϋποθέσεων.

Πειθαρχική ευθύνη ιατρού

Μία από τις μορφές ευθύνης του ιατρού που κατηγορείται για ιατρική αμέλεια, είναι και η πειθαρχική ευθύνη, η οποία επιβάλλεται από το Πειθαρχικό Συμβούλιο του οικείου Ιατρικού Συλλόγου, στον οποίο είναι εγγεγραμμένος ο ιατρός, και εξασφαλίζει το κύρους του ιατρικού λειτουργήματος. Αν ο γιατρός εργάζεται στην δημόσια υγεία, τότε ευθύνεται πειθαρχικά σύμφωνα με το Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα.
Σύμφωνα με τον Ν. 3418/2005:
«Το ιατρικό λειτούργημα ασκείται σύμφωνα με τους γενικά αποδεκτούς και ισχύοντες κανόνες της ιατρικής επιστήμης»

... ,
«Κάθε παράβαση των διατάξεων του παρόντος νόμου τιμωρείται πειθαρχικά από τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα»

δηλαδή τα Πειθαρχικά Συμβούλια των οικείων Ιατρικών Συλλόγων, σε πρώτο και σε δεύτερο βαθμό.
Επίσης σύμφωνα με το Α.Ν. 1565/1939 «Κώδικας Ασκήσεως Ιατρικού Επαγγέλματος», ο ιατρός οφείλει πέρα από τη lege artis συμπεριφορά κατά τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης και εμπειρίας, να παρέχει τις ιατρικές του υπηρεσίες «μετά ζήλου, ευσυνειδησίας και αφοσιώσεως».
Ως εκ τούτου όπως γίνεται δεκτό νομολογιακά, δεν αρκεί ως μέτρο επιμέλειας αυτό του μέσου ευσυνείδητου γιατρού, αλλά απαιτείται αυτός να ενήργησε με ζήλο, ευσυνειδησία και αφοσίωση.

Για τη στοιχειοθέτηση του πειθαρχικού αδικήματος, απαραίτητη είναι, πέρα από τη συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη, και η συνδρομή του υποκειμενικού στοιχείου της υπαιτιότητας. Με ειδικές διατάξεις προβλέπονται ιδιαίτερες πειθαρχικές ποινές, για τους ιατρούς των Δημόσιων Νοσοκομείων.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία αύξηση των ασφαλιστικών συμβάσεων αστικής ευθύνης που συνάπτουν οι γιατροί για την αντιμετώπιση τυχόν ζητημάτων αποζημίωσης λόγω ιατρικού σφάλματος, οι οποίοι δε αρκούνται πλέον σε ομαδικές ασφαλιστικές συμβάσεις των κλινικών και ιδρυμάτων όπως παλαιότερα.


Share Post :
Ζητηστε Συμβουλες

Συμπληρώστε τα στοιχεία σας και μια μικρή περιγραφή της υπόθεσής σας. Ελάτε να μας γνωρίσετε και χωρίς καμμία υποχρέωσή σας, να συζητήσουμε για το θέμα που σας αφορά.

Αναφορες Πελατων μας

“ Είχα ενα τροχαίο ατύχημα με τη μηχανή μου. Ο κύριος Σκορίνης με έκανε να τον εμπιστευθώ βλέποντας τις γνώσεις του και την εξειδίκευσή του. Καλύφθηκα απο την ασφαλιστική εταιρεία με αποζημίωση καλύτερη απο την αναμενόμενη. Είναι πραγματικά, αξιόλογος λειτουργός της δικαιοσύνης.”

Αθηνόδωρος Πολυχρονίδης

Ελ. Επαγγελματίας

Τέλεια ισορροπία μεταξύ επαγγελματία και ανθρώπου.
Η βοήθειά του καθοριστική, απο την πρώτη στιγμή που του εμπιστευθήκαμε την υπόθεσή μας.
Τόσο ο ίδιος, όσο και οι συνεργάτες του ανέλαβαν όλη τη χρονοβόρα διαδικασία περισυλλογής των απαραίτητων εγγράφων, ακόμα και την εύρεση φυσικοθεραπευτή για τον σύζυγό μου, φτάνοντας σε σύντομο χρονικό διάστημα, στην ολοκλήρωση της υπόθεσής μας.
Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι.”

Παλαιολόγου Μαρία

Ιδιωτική Υπάλληλος

“ Κύριε Σκορίνη, σας ευχαριστώ για την πολύτιμη βοήθεια που παρείχατε σε μένα και την οικογένειά μου. Είσασταν δίπλα μας απο την αρχή μέχρι το τέλος και ως άνθρωπος και ως δικηγόρος. Πλέον για κάθε υπόθεσή μου, είστε η μοναδική επιλογή. Σας συστήνω ανεπιφύλακτα σε κάθε γνωστό μου, γνωρίζοντας την αποτελεσματικότητά σας!!!”

Γιώργος Κωστάκης

Επιχειρηματίας